اگر نمی توانی به کسی امید بدهی، ناامیدش مکن....

    اگرشنونده ی خوبی هستی،رازنگه دار خوبی هم باش...

       اگر نفوذ و قدرت کلام نداری،حداقل شنونده ی خوبی باش...

         اگر نمی توانی زخمی را مرحم باشی،نمک هم مپاش...

            اگر از کسی اشتباهی سر زد اما معذرت خواهی کرد،سخت نگیر و ببخش به این ترتیب خودت نیز سبک وآرام می     شوی...

         اگر عذر خواهی تو در مقابل خطایی پذیرفته نشد،بدان زخمی که ایجاد کرده ای عمیق بوده است،

       پس به حساب کینه ای بودن طرفت نگذار و تمام سعی خود را برای جلب رضایتش بکن...

   اگر می خواهی به کسی درسی بدهی،تنبیه وتهدید بهترین راه نیست،بعضی وقت ها چشم پوشی نتیجه بهتری می دهد...

اگر کسی در شرایط روحی بدی به سر می برد، به جای ذکر مصیبت وناله و فقان سعی کن با ایجاد انگیزه و ایده و افکار متفاوت

حال وهوای تازه ای به وجود بیاوری...

اگر کارت پیش نمی رود به اندازه توان گره از کار کسی باز کن....

منتظر نظرات وپیشنهادات سازنده شما عزیزان هستم.